بر پایه نظریه محوری این مقاله تلاش می‌شود تا با ارایه یک الگوی نظری، سرمایه اجتماعی( در این جا به عنوان اعتماد متقابل بین افراد و واحدهای اقتصادی )، در كنار سایر متغیرها مانند سرمایه اقتصادی، به عنوان متغیری مستقل در تابع رشد اقتصادی معرفی گردد.
به عبارت روشن‌تر ما در پی پاسخ به این پرسشها می‌باشیم: " آیا در تابع تولید علاوه بر سرمایه اقتصادی و منابع انسانی، عامل دیگری که موثر بر روابط انسانها در بهره برداری از این منابع می‌باشد، در تغییرات تابع تولید اقتصاد دارای نقش تعیین کننده است؟ در این صورت تابع تولید به لحاظ نظری چگونه تعریف خواهد شد؟ ". در این راستا ما از الگوی نظری فرانکوییس( ۲۰۰۲) که نقش اعتماد را در افزایش یا کاهش سهم حضور کارآفرینان درعرصه اقتصاد توضیح می‌دهد به عنوان الگوی پایه بهره برده‌ایم و آن را به تغییرات تابع تولید در اقتصاد تعمیم داده ایم.
در واقع این تحقیق توانسته است با تعمیم مدل فرانکوییس و ورود تابع تولید، رابطه تازه‌ای برای رشد اقتصادی معرفی کند که در آن رشد اقتصادی علاوه بر آن که تابعی از تغییرات منابع اقتصادی و انسانی است، تابعی از مقدار مطلق و نرخ رشد سرمایه اجتماعی نیز می‌باشد.
این مقاله که براساس مطالعه‌ای گسترده بر روی روز آمدترین و معتبرترین منابع مرتبط با موضوع سرمایه اجتماعی تهیه شده است، با تعریف سرمایه اجتماعی و ابعاد مختلف آن آغاز می‌شود، به مفاهیم مشترک در تعاریف متفاوت سرمایه اجتماعی می‌پردازد بحث را با اشاره‌ای به تفاوت سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی پیش می‌برد و آنگاه به طرح چارچوب نظری بحث سرمایه اجتماعی می‌پردازد و در پایان، رابطه سرمایه اجتماعی و مشکلات اجتماعی را با تاکید بر عامل اعتماد مورد بحث قرار می‌دهد.
بدون سرمایه اجتماعی، هیچ اجتماعی به هیچ سرمایه‌ای نمی‌رسد، بهطوری که بسیاری از گروه ها، سازمانها و جوامع انسانی، بدون سرمایه اقتصادی و صرفا با تکیه بر سرمایه انسانی و اجتماعی توانستهاند به موفقیت دست یابند، اما هیچ مجموعه انسانی، بدون سرمایه اجتماعی نمی‌تواند اقدامات مفید و هدفمندی انجام دهد .
منبع :
تعارضات شکلی قوانین دیوان کیفری بین المللی با جمهوری اسلامی ایران